Dijaskopija jest pojam iz radiologije. Njime se označava postupak prikazivanja tkiva i organa te njihove pokretljivosti i funkcijskih osobina na prijamnom sustavu zasnovanom na prolazu i apsorpciji ionizirajućeg zračenja u predmetu ispitivanja.[1]
Uporaba dijaskopskih uređaja zakonski se regulira, pa se uporaba pokretnih rendgenskih uređaja ograničava na uporabu isključivo u operacijskim dvoranama. Regulira se i najmanji dopuštenih broj ispravljačkih dioda u rendgenskim uređajima za dijaskopiju, opremljenost istih elektroničkim pojačalom slike i televizijskim lancem, mjerilom brzine doze zračenja i jedinicu koja daje podatke o dozi pacijenta, uređajem za automatski prekid emitiranja ionizirajućeg zračenja nakon isteka postavljenog vremena (i zvučnim signalom neposredno pred isključenje), zaštitnom pregačom kod elektroničkog pojačala slike (regulira se položaj pregače ovisno je li se uređaj rabi u ležećem ili stojećem položaju pacijenta, te dimenzija, građa i najmanji zaštitni učinak pregače).[1]
Ovisno je li rendgenski uređaj za dijaskopiju nepokretan, pokretan ili na daljinsko upravljanje regulira se udaljenost žarište – koža pacijenta. Regulira se funkcioniranje prekidača kojim se uključuje dijaskopija. Periodično se kod uređaja inspekcijski prati kolimacija, razlučivanje i prag visokog kontrasta (pokazatelji u lp/mm), vremenski alarm za dijaskopiju, sloj poluapsorpcije (HVL, pokazatelji ovisni o kV i mm Al) te dozimetrijske značajke (razni pokazatelji u svezi s Gy): odstupanje mjerila doze, brzina doze na površini pacijenta pri dijaskopiji, brzina doze na površini pacijenta pri akviziciji scena, brzina doze na površini detektora – dijaskopija te doza na površini detektora pri akviziciji scena.[1]