Rašidunski Kalifat (arapski:الخلافة الراشدية) je naziv kojim se opisuje arapska, odnosno islamska država u razdoblju prva četiri kalifa od Muhamedove smrti 632. (10. godina A.H.), poznatih i kao pravedni kalifi.
Na svom vrhuncu kalifat se prostirao od Arabijskog poluotoka, Levanta, Kavkaza i Sjeverne Afrike na zapadu, do Iranske visoravni i Centralne Azije na istoku. Predstavljao je najveće carstvo u povijesti do tog vremena.[1] Također je predstavljao i jedno od najbrže stvorenih carstava u povijesti, s obzirom da je najveći dio teritorija osvojen u nepuna dva desetljeća nakon nastanka, pri čemu je potpuno uništeno Sasanidsko Carstvo na istoku; a trajno oslabljeno Bizantsko Carstvo na zapadu, čija je armenska područja osvojio 638. – 645.[2] Osvojena područja su zadržana usprkos unutrašnjih sukoba koje su eskalirale u građanski rat koji će 661. dovesti do nastanka Omajadske dinastije, odnosno loze kalifa koji predstavljaju nasljednike Rašidunskog kalifata.
Reference
- ↑ Rein Taagepera (1979), "Size and Duration of Empires: Growth-Decline Curves, 600 B.C. to 600 A.D.", Social Science History, Vol. 3, 115-138
- ↑ Haykal, Muḥammad Ḥusayn (1990), Al-Faruq, 'Umar, Dār al-Maʻārif Publishers, ISBN 977-02-3092-8Haykal 1990, str. 146